Pod antičkom filozofijom podrazumijevamo hiljadugodišnji period aktivnosti i istraživanja grčkih i rimskih mislilaca na području Grčke, Male Azije, Sicilije, Egipta, Sjeverne Afrike i Rima. Ovaj period se proteže od 6. vijeka p.n.e., od mislilaca poput Talesa iz Mileta (c. 624/623 – c. 548/545) i Anaksimandra (c. 610 – c. 546), pa do 6. vijeka n.e. i poznih novoplatoničara i komentatora Aristotela, poput Simplikija Kilikijskog (c. 490 – c. 560) i Jovana Filopona (c. 490 – c. 570).
U istoriji filozofije, kao kraj perioda antičke i početak perioda srednjovjekovne filozofije, tradicionalno se uzima datum zabrane djelovanja Akademije u Atini od strane cara Justinijana, 529. godine.
Antičku filozofiju moguće je periodizovati na različite načine, ali u najopštijem smislu možemo je podijeliti na četiri perioda: (1) predsokratski (od 6. vijeka p.n.e. do 5. vijeka p.n.e.); (2) klasični (4. vijek p.n.e.); (3) helenistički (od poznog 4. vijeka p.n.e. do 1. vijeka n.e.) i (4) posthelenistički (od. 1. vijeka do 529. godine).
Neke od značajnijih škola (i njihovih predstavnika) u ovim periodima su:
- Predsokratska filozofija
- Jonjani (Tales, Anaksimandar, Anaksimen, Ksenofan, Heraklit)
- Pitagorejska škola (Pitagora, Filolaj, Arhit iz Tarenta, Alkmeon iz Krotona)
- Elejska škola (Parmenid, Zenon, Melis)
- Pluralisti i atomisti (Empedokle, Anaksagora, Demokrit, Leukip)
- Klasična grčka filozofija
- Sofisti (Protagora, Gorgija, Antifon, Hipija, Prodik)
- Sokrat
- Platon
- Aristotel
- Helenistička filozofija
- Kinici (Antisten, Diogen, Krates iz Tebe)
- Rana stoa (Zenon Kitijski, Kleant, Hrizip)
- Epikurejci (Epikur, Metrodor, Lukrecije)
- Skeptici (Piron iz Elide, Karnead)
- Posthelenistička filozofija
- Srednji platonizam (Plutarh, Apulej, Atik, Filon)
- Novopitagorejci (Nikomah, Apolonije)
- Pozna (rimska) stoa (Lucije Anej Seneka Mlađi, Epiktet, Marko Aurelije)
- Novoplatonizam (Plotin, Jamblih, Proklo)
